Jednym z kluczowych elementów projektu jest wprowadzenie funkcji lekarza koronera – rozwiązania, na które od lat czekają zarówno lekarze rodzinni, jak i samorządy. Koroner ma być odpowiedzialny za profesjonalne stwierdzanie zgonów w sytuacjach, w których nie można tego zadania powierzyć lekarzowi sprawującemu dotychczas opiekę nad pacjentem. Dotyczy to szczególnie zgonów poza placówkami medycznymi, gdy nie ma jasności co do przyczyny śmierci lub nie istnieje dokumentacja pozwalająca na jej jednoznaczne określenie.

Nowe przepisy mają rozwiązać powtarzające się problemy z dostępnością lekarzy uprawnionych do wystawiania kart zgonu oraz uporządkować proces, który obecnie – jak wskazują liczne głosy środowisk medycznych – często przebiega w sposób niejednolity, obciążający i prawnie niepewny. Wprowadzenie koronera pozwoli również lepiej wykorzystać potencjał diagnostyczny w ocenie przyczyn śmierci, a tym samym podnieść jakość danych statystycznych.

Projekt nowelizacji przewiduje także cyfryzację dokumentacji w zakresie urodzeń i zgonów. Elektroniczna karta zgonu oraz karta urodzenia mają usprawnić procesy administracyjne, zwiększyć bezpieczeństwo danych i zapewnić ich szybszy przepływ pomiędzy instytucjami.

Jak podkreślono w uzasadnieniu do projektu, „celem nowelizacji jest usprawnienie procedur związanych z rejestracją zgonów i urodzeń, a także zapewnienie przejrzystości oraz efektywności w zakresie ewidencji ludności, co przełoży się na lepsze planowanie działań zdrowotnych i społecznych państwa”.

Wprowadzenie instytucji koronera to krok w stronę unowocześnienia systemu ochrony zdrowia i dostosowania go do standardów znanych z wielu krajów europejskich. Zmiany mają szansę usprawnić procedury, zmniejszyć obciążenie lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i wprowadzić większą spójność w obszarze dokumentowania zgonów.